Het aftellen is begonnen. Over 30 dagen vlieg ik naar huis en over 31 dagen op 23 mei zal ik 's ochtends op Schiphol aankomen. Maar niet voordat ik eerst aankomend weekend naar Washington DC ga en vervolgens nog langs Philadelphia reis als tussenstop op de weg naar Florida om daar nog een weekje door te brengen. Ook met de tentamenweek in het vooruitzicht en een aantal activiteiten tussendoor; bowlen, een etentje, de jaarlijkse Bingo (zegt genoeg over deze campus dat dat hetding is om naar uit te kijken aan het eind van het jaar) et cetera, is er nog genoeg om naar uit te kijken. Ik merk langzamerhand wel dat ik deze dingen nodig heb om niet te veel naar thuis te verlangen. Op een gegeven moment is het mooi geweest en is het heel erg okay om gewoon lekker weer naar huis te gaan. Dat is wat er de kómende weken allemaal plaats gaat vinden. Wat er de afgelopen weken heeft plaatsgevonden, lees je hieronder.

En of er dingen gebeurd zijn. Allereest kwam eind maart Thijs op bezoek. Het was heel fijn om een beetje thuis hier te hebben. Des te moeilijker was het toen dat beetje thuis daadwerkelijk weer naar huis ging en ik hier nog even achter moest blijven. Natuurlijk mag je niet klagen op het moment dat je de kans krijgt om je Minor Abroad in Amerika af te ronden, maar dat moment liet me goed realiseren dat ik, zoals eerder gezegd, er ook wel weer heel erg naar uitkijk om terug te zijn in Den Bosch en met de mensen daar te zijn en het gewone leven weer op te pakken. Samen met mijn broer heb ik New York bezocht. Thijs was er al een aantal dagen en ik sloot later aan in verband met de lessen die ik hier moet volgen. Tijdens dit weekend zijn alle New York clichés langsgekomen: het 9/11 memorial, Rockefeller Center, Times Square, MET Museum, Central Parc, Staten Island Ferry, Radio City Music Hall, High Line etc. Het is gek hoe normaal het voelde om samen met Thijs aan de andere kant van de wereld te lopen. Hetzelfde gold voor toen ik naar Texas vloog om Spring Break daar door te brengen. Door FaceTime, Social Media en het vliegverkeer van tegenwoordig, lijkt de wereld een stuk kleiner geworden en ben je overal in een mum van tijd. Desondanks werd het niet minder gewaardeerd en heb ik niet minder genoten.

Op het moment dat Thijs terug naar huis vloog, waren papa en mama alweer onderweg deze kant op. Letterlijk. Op het moment dat Thijs landde, kwamen papa en mama aan op Schiphol om in te checken. Eerst hebben zij hier een roadtrip gedaan langs Boston en Salem. Onderweg pikten ze mij op in West-Hartford. Hier heb ik papa en mama een rondleiding gegeven op campus en hebben zij ervaren hoe het eten hier is ’s avonds. Daar waar ik inmiddels gewend ben aan de kantine hier, drukten hun gezichten mij weer even met de neus op de feiten dat het eten thuis toch echt wel een heel stuk lekkerder is. Des te meer om naar uit te kijken. Nadat papa en mama een nachtje in Hartford gebleven waren, zijn we in de auto gestapt om de roadtrip te beginnen. Tijdens deze trip zijn we stadjes als Newport, Provincetown, Cape Cod, Plymouth afgegaan. Dit is een aantal kustplaatsjes in de staten Massachusetts, Connecticut, New Jersey en Rhode Island. Mijn meter om de omliggende staten waar ik woon een beetje beter te leren kennen, is dus weer aardig bijgevuld. Deze trip hebben we afgesloten in Boston, waar mama heeft meegemaakt hoe het is om in Amerika te winkelen. In andere woorden: waar mama heeft meegemaakt waarom ik toch wel heel graag weer terug wil naar Den Bosch om daar weer een keer gezellig te kunnen winkelen. Het verschil tussen de rommelige, onoverzichtelijke winkels hier en de binnensteden waar deze winkels te vinden zijn en het gezellige Den Bosch is tamelijk groot.

Zoals eerder aangegeven is het nu aftellen naar het einde van het semester, dan nog naar Philadelphia en Florida en dan ben ik alweer thuis. Nog 31 dagen. Moet lukken, toch?